Julai 1918 mungkin merupakan tarikh yang
paling menggernbirakan bagi Hussein
Kazirn Deedat, seorang tukang jahit dan isternya, Fatimah. Merekalah insan yang
paling gembira di pekan Tadkeshwar, Surat, yang terletak di negen Bombay India
dengan kelahiran seorang cahaya mata lelaki, penyeri hidup berkeluarga.
Namun
langit tidak selamanya cerah. Anak yang bernama Ahmed Hussein Deedat ini
terpaksa berpisah dengan ayah tercinta.
Keputusan telah dibuat. Dia akan merantau dan berhijrah ke Kwazulu-Natal, Afrika
Selatan.
Sembilan tahun kemudian, dalam usia yang masih
muda, si anak pula bertekad untuk menuruti jejak Iangkah ayahnya. Namun tanpa diduga pertemuan dengan si ibu
sebelum berangkat menjadi pertemuan terakhir mereka. Beberapa bulan selepas
beliau pergi merantau, bonda tercinta pula telah meninggalkan dunia buat se|ama
lamanya.
Menyemai Jiwa
Dakwah
Bermulalah kembara hidup Ahmad Deedat di bumi
Durban, Afrika Selatan. Pusat Islam menjadi tempat menimba ilmu agama dan
belajar al-Quran. Perbezaan bahasa ternyata bukan penghalang kejayaan.
Kepintaran dan kecemerlangan akademik
menjadi batu Ioncatan. Pembiayaan
pengajian diterima. Akhirnya pengajian
sehingga tahun ke- enam beljaya ditamatkan.
Namun
kemilau sinaran itu hampir- hampir terpadam dek kesempitan hidup. Dalam usia
semuda 16 tahun, dia terpaksa berhenti belajar. Dia perlu bekerja demi
menampung keperluan hidup. Suatu hari,
pada tahun 1936, Ahmed Deedat telah bertemu dengan sekumpulan pendakwah
Kristian. Mereka sedang menjalani latihan di sebuah sekolah Kristian di Pantai
Selatan Natal. Ketika itu Ahmed Deedat bekerja sebagai seorang penjual
perabot. Dalam usaha mengkristiankan
orang Islam, beberapa tuduhan dibuat terhadap Islam. Antaranya ialah Nabi Muhammad
menggunakan pedang untuk mengislamkan orang ramai.
Kenyataan tersebut benar benar menyinggung hati
Ahmed Deedat. Dia bertekad; kebenaran Islam mesti ditegakkan! Segala tuduhan
mesti dijawab. Ilmu perbandingan agama perlu didalami untuk melaksanakan misi
penting ini!
Pada hari yang Iain, ketika sedang sibuk mencari
bahan bacaan di bilik bawah tanah majikannya, dia menemui sebuah buku bejudul Izhar aIHaq (Kebenaran yang Tersingkap). Karya seorang ulama India, Rahmatullah
al-Kairanawi.
Ia menjawab tuduhan tuduhan yang dilemparkan oleh
Kristian terhadap Islam. Di samping itu, ia turut memuatkan kesilapan serta
pertentangan yang ter kandung dalam Bible.
Jiwa Ahmed Deedat benar benar terkesan dengan Izhar al-Haq. Kitab Bible dibeli dan dikaji. Perbincangan dan
perdebatan dengan pendakwah muda Kristian bermula. Menjawab persoalan persoalan
yang dahulunya tidak dapat dijawab.
Berguru dengan buku sahaja tidak memadai. Ahmed
Deedat turut berguru dengan para ilmuwan. Antaranya seorang saudara baharu.
Namanya Fairfox. Si guru mengesan potensi dalam diri anak murid nya ini. Lalu
sesi pengajian tambahan ditawarkan.
Sesi pengajian tersebut menumpukan kepada Bible
dan cara cara berdakwah orang Kristian kepada Islam. Akhirnya, apabila masa
bersara untuk si guru tiba, Ahmed Deedat mengambil alih tugas mengajar.
Kemilau Sang
Dai
Pada tahun 1942 bertempat di Panggung Avalon,
Durban, buat pertama kalinya bergema dengan suara dakwah Syeikh Ahmed Deedat.
Beliau menyampaikan pidato berjudul “Muhammad:
Rasul Keamanan”. Acara tersebut hanya dihadiri 15 orang pendengar.
Masa berlalu. Gemeresik suara dai ini mula
melebarkan alunannya ke luar Durban. Sedekad kemudian, gema dakwah Ahmed Deedat
turut memenuhi dewan di bandar bandar lain di Afrika Selatan, seperti
Johannesburg dan Cape Town. Masjid Jumma
yang tersergam indah ialah salah satu daripada tarikan yang terdapat di bandar
Durban yang mesra pelancong. Syeikh Ahmed Deedat memanfaatkan anugerah ini
untuk menyampaikan “rahmat Islam” kepada para pelancong.
Beliau sendiri menjadi salah seorang pemandu
pelancong. Sambil melayan dan menyambut para tetamu ini, beliau turut
memperkenalkan Islam serta menjelaskan hubungan Islam dengan Kristian. Bagi memberikan persepsi awal yang baik para
pelancong antarabangsa terhadap Islam, program-program seperti jamuan makan
tengah hari, pidato dan edaran risalah ringkas turut dijalankan.
Hasilnya, minat orang awam di Afrika Selatan
terhadap Islam mengalami peningkatan yang memberangsangkan.
Sahabat memainkan peranan yang penting dalam
perjuangan insan. Syeikh Ahmed Deedat juga tidak terkecuali daripada realiti
ini. Ghulam Hussein Vanker dan Taahir Rasool. Dua insan penting di sebalik
tabir pejuangan beliau. Bermula dengan
usrah berkaitan ajaran-ajaran al~Quran, akhirnya mereka bertiga berjaya
menubuhkan sebuah pertubuhan, Islamic Propagation Centre _ International
(IPCI).
IPCI ditubuhkan pada tahun 1957. IPCI mencetak pelbagai bahan bacaan berkaitan
Islam untuk sebaran umum. Ia juga menganjurkan kelas kelas pengajian bagi
saudara-saudara baharu yang baru memeluk Islam.
Beliau turut menubuhkan Institut Pendidikan
As-Salaam pada 1958. la di- tubuhkan di atas sebidang tanah wakaf yang
berkeluasan 75 ekar. Institut ini terIetak di Braemar, Selatan Natal.
Pada tahun 1973, pengurusan As- Salaam telah
diambil alih oleh Muslim Youth Movement. Ini disebabkan oleh kekangan tenaga
dan kewangan yang dialami IPCI.
Gemersik dakwah Syeikh Ahmed Deedat mula
kedengaran di luar Afrika Selatan bermula awal 80an.
Kemuncak
populariti beliau di arena antarabangsa bermula selepas menerima Anugerah Raja
Faisal (King Faisal Award) pada tahun 1986. Anugerah ini dikurniakan bagi
menghargai khidmat beliau, terutamanya dalam bidang dakwah Islamiah.
Pada usia
66 tahun, Syeikh mula berpidato mengelilingi dunia. Antara tempat yang pernah
beliau jejaki ialah Arab Saudi, Mesir, United Kingdom, Switzerland, Pakistan,
Emiriah Arab Bersatu, Kepulauan Maldives, Sweden, Denmark, Amerika Syarikat,
Kanada dan Australia.
Detik Akhir Kilauan
Mukmin dan ujian, berpisah tiada. Menjelang akhir hayat,
Syeikh Ahmed Deedat diuji dengan penyakit angin ahmar. Tubuhnya lumpuh daripada
bahagian leher ke bawah. Beliau tidak mampu menelan. Apalagi berkata-kata.
Saat saat akhir hidup diharungi di terataknya yang
terletak di Jalan Trevennen, Verulam. Sembilan tahun terakhir kehidupan beliau
jalani di pembaringan.
Namun jiwa dakwah beliau tidak pernah padam.
Beliau sentiasa memberi kan galakan kepada orang ramai agar terus berdakwah.
Saudara—saudara seakidah dari seantero dunia
tidak putus putus menziarahi beliau. Beratus-ratus kiriman surat turut
diterima. Semuanya membawa doa, soko ngan dan penghargaan.
Tanggal 8 Ogos 2005, kemilau permata yang terbit
di benua Hindi itu akhirnya terpadam. Beliau pergi untuk memenuhi tuntutan
perjalanan fitrah seorang insan. Jenazah beliau disemadikan di Tanah Perkuburan
Verulam, KwaZulu Natal, Afrika Selatan.
SOLUSI ISU #62
